“Ümitsizliğin ardından nice ümitler vardır. Karanlığın ardından nice güneşler vardır.” 

Bu umut ve ümit verici cümleden yola çıkarak Hz. Mevlana’nın evrensel sevgi anlayışının hem yüzyıllar öncesinde hem de günümüzde yaşadığımız olaylara karşılık olarak , söylenecek en anlamlı cümlelere sahip , nadir şahsiyetlerden bir tanesi olduğunu tartışmasız kabul etmekteyiz. Bugün yaşadığımız olaylara istinaden bir devlet büyüğünün ülkemizden diğer dünya ülkelerine gönderilen yardım kolilerine yazdırılan bir cümle olmasıyla beraber bize tekrardan kendi özümüzü  ve değerlerimizi hatırlatarak ne kadar yüce bir halk olduğumuzu ve nice büyük alimler yetiştirdiğimizi ve bunların her cümlesinin bugünün tarihine bile ışık tuttuğunu görmekle kalmadık milletçe anlamış olduk.

Sözün esas sahibine dönersek eğer, söylenecek nice sözlerin yetersiz kalacağının bilincinde olarak bir takım hatırlatmalar yaparak , nasıl çağlar öncesinden bugüne kadar gelen o derin, etkili sesi ve sözü  değerlendirip anlamı daha çok idrak etmek istemekteyiz. Hz. Mevlana anadolunun manevi mimarlarından sayılabilecek şahsiyetlerinden biridir. Çağında yaşamış olduğu nice kötü olaylara karşılık hiçbir zaman inancını ve sevgisini yitirmemiş, insanlara da bu sevgiyi aşılamaya çalışmıştır. Mevlananın bu çabası tabi ki hava da kalmayarak çoğunluk onun düşüncelerine ve sözlerine sevgi ve saygı beslemiş, benimsemişlerdir. Ölümünden bu yana 700 yıl geçmesine rağmen onun düşünceleri hala Anadolu halkının ilgi ve sevgisini çekmeye devam etmektedir. Mevlana’nın sevgi ve hoşgörüsü, yaşadığı günden bugüne , yalnızca Türk halkının değil, çeşitli din ve kültürlerden olan insanlarında ilgi odağı haline gelmiştir. Mevlana’nın bu denli sevgi ve ümit dolu sözlerinin dayanağına bakacak olursak tabi ki arkasında Kur’an ve peygamberimiz vardır. Bu da onun zaten umut vari ve ümit dolu sözlerinin nasıl bu denli bu çağlara kadar geldiğini izah etmektedir.
Mevlana’ya göre sevgi ve hoşgörü insanlık vasıflarındandır. Yani insanın temelinde ve özünde bunların olduğunu ve bu duyguların açığa çıkmasını tüm gücüyle sağlamaya çalışarak insanın özündeki sevgiye ulaşmak istemiştir. Mevlana sevginin karşılıksız olduğunu söyleyen ve buna inanan biri olduğu için asla karşısından bir şey beklemeyerek olanı olduğu kabullenip sevdiği için buda aslında onun nasıl bir evrensel sevgiyi ortaya koyduğunu anlatmakla kalmayıp, bütün dünyaya bu denli mal olmasının temel nedeni her şeyi karşılıksız severek bunu öğütlemesi olmuştur.
Mevlana insanı sadece iyi taraflarını değil kötü taraflarını anlatarak insanın tek yönlülüğünü kırmak istemiş, her yönüyle de insanın aslında gelişme ve değişim evrelerini anlatmaya çalışmış ve bu şekilde de kabullenmiştir. Eserlerinde insanın eğitimini ele almış ve hayatı boyunca insanların eğitilmesi için mücadele etmiştir. Sevgiyi akılla temellendirmiştir. Yani aklı ve bilimi olmayanın sevgisi de olamaz diyerek öncelikle insanın manevi bilincinin iyi olması gerektiğine vurgu yapmıştır. Eğer ruhu ve maneviyatı bozuk olan insanlar asla hiçbir şeye ilgi ve sevgi duyamazlar der.
Mevlana’nın bu doğrularından yola çıkarak öncelikle birbirimize karşı sevgi ve hoşgörünün olduğu , yardım ve iyiliğin her toplumu iyileştireceğini öğrenmiş oluyoruz.  700 yıl öncesinin toplumuyla şu an toplumumuz insanın arasındaki fark teknoloji ve gelişen iletişim araçlarının dışında bambaşka olgular mevcut değildir.

Esas olan kişinin ve tüm insanlığın sadece gerçek sevgi ile birbiriyle samimi yardımlar yaparak karşılıksız bir şekilde olaylara ve durumlara ayak durmamızdır. Mevlana’nın evrensel sevgi anlayışını benimseyerek tüm dünyaya karşı güzel bir duruş sergilemekteyiz. Ümit ediyoruz ki nice böyle cümlelerin bizi öğreti doğrularında sevgiyle buluşturması olacaktır. Çünkü ümitvar olabilmek insanın özünde her daim olacaktır. Bizde bu öğretilerle her insana bir ümit ve umut tohumu ekerek çağlar öncesinden günümüze ulaşan bu sese ve söze kulak verip rehber edindik. Bu tohumların biçim zamanlarındaki hasat ise sevgi, saygı ve hoşgörü olacaktır.